De Dramadriehoek

05 februari 2013 - Marc Henzen

Er is sprake van een driehoeksverhouding tussen redders, daders en slachtoffers. Redders trekken slachtoffers aan; het is namelijk heerlijk om te redden, dat geeft een goed gevoel. In de maatschappij herken je ze als hulpverleners in allerlei soorten en maten. Ik ben daar ook een van. Van jongs af aan heb ik de bemiddelaar uitgehangen, kwam op voor zielepoten in mijn klas en klopten studiegenoten bij me aan met hun liefdesverdriet. Ik cijferde mezelf regelmatig weg, tot ik ontdekte dat ik daardoor opbrandde en dreigde zelf een slachtoffer te worden van mijn behoefte aan ‘redden’. Het werd tijd dat ik mezelf eens ging redden! Lees meer

Rollenspel

Ik ben me gaan verdiepen in de psychologie en raakte o.a. gebiologeerd door de magnetische aantrekkingskracht tussen redders (volwassenen), daders (ouders) en slachtoffers (kinderen). Ook daders en slachtoffers kunnen niet zonder elkaar. Het zijn bewust of onbewust gekozen rollen, waarin je gevangen kunt raken. Het woord dader kun je ook vervangen door aanklager of criticus. In de maatschappij zie je ze terug als; justitiële aanklagers, actiegroepen, oppositie etc. Iedereen speelt dit voortdurend wisselende rollenspel en meestal ben je gespecialiseerd in een van de drie.

Twee kanten van dezelfde medaille

De rol van dader is negatief als je er genoegen in schept om anderen te pakken op hun zwakke plekken, of machtsmisbruik maakt, of voortdurend de ander aanklaagt en wijst op fouten. Dit is een egobehoefte die niet in het belang van jezelf of de ander werkt. Maar de dader kan ook een positieve houding hebben: als je boos bent op een ander en deze aanklaagt omdat de ander zich misdragen heeft, reageer je adequaat, namelijk uit zorg en in het belang van de ander (en jezelf). De rol van de redder is negatief als je anderen door je hulp afhankelijk houdt. Als je denkt, voelt en handelt voor de ander zonder dit eerst met de betrokkene te overleggen, bevorder je hierdoor de passiviteit en maak je jezelf tenslotte onmisbaar. Dat werkt averechts. Een positieve redder reageert in het belang van de ander. Als je ingrijpt op het moment dat de ander werkelijk niet in staat is om zelfstandig te functioneren. Dan zet je de ander weer op eigen benen of leert diegene weer op eigen benen te staan. De slachtofferhouding is negatief als je je bv. steeds in het water laat vallen en doet alsof je niet kunt zwemmen, als je begint te schreeuwen in de hoop dat anderen je uit het water zullen vissen. Maar als je werkelijk de dupe bent van een gebeurtenis, dat je in het water bent gevallen en echt niet kunt zwemmen, dan ben je slachtoffer en moet je eerst gered worden voordat je zwemles kunt krijgen.

Interne stemmen

In onszelf zijn de redder (volwassene), de dader (ouder) en het slachtoffer (kind) ook voortdurend met elkaar in gesprek. Herken je ze? Werken ze goed samen? Welke breng je het meest naar buiten? Wat is je favoriete rol? Welke behoefte ligt daaronder? Doorbreek de patronen en wissel eens van rol!

Opmerkingen: 3

  • Annemieke 01 apr

    Duidelijke en herkenbare uitleg van de 3 posities in de dramadriehoek Annemarie! Bij het lezen kwamen er als vanzelf verschillende herinneringen in me op waarin ik één van de posities bezette, zowel positief als negatief. Ik wordt me er steeds bewuster van & deze blogtekst draagt daar vast ook weer een mooi (en bewust) steentje aan bij. Dank je wel daarvoor! :o)
  • Ad 21 nov

    de directe koppeling, die je legt tussen dramadriehoek-rollen en ouder-kind-volwassene klopt niet. Volwassene staat juist buiten de dramadriehoek.
  • Bea Bateswar 13 nov

    De 3 dramadriehoek maak mij nu duidelijk hoe de situatie in mekaar zit is geen makkelijke rol om als een redder te spelen positief en als negatieve problemen aan te pakken.

Voeg opmerking toe

Email again:


GRATIS readers
aan te vragen via ons contactformulier!
______________________